Dedem...

     Kemalettin Tuğcu'nun kitaplarını bizim nesilde okumayan yoktur tahminim.Üvey anne-babasından eziyet görenler,öksüz yetim kalıp hayatlarını sürdürmek için çabalayan çocuklar vs.konuları işleyen kitaplardı.Büyümeye başlayıp hayatın sıkıntılarını farkettiğim yaşlarda okuduğum kitaplardan da etkilenerek evden kaçma hayalleri kurardım.Zamane kadar engin bir hayal gücüm ve özgüvenim olmadığı için kaçacağım yer belliydi hep;başka bir şehirde yaşayan dedem.Bu günkü aklımla dedemin aslında zor bir insan olduğunu anlıyorum fakat bana karşı müşfik ve cömertti hep.Daha ilkokulun ilk sınıfındayken okuldan alınıp amcasının yanına çırak olarak verilmiş,zor bir hayat sürmüştü.Belki de bu yüzden hayatını okumaya adamış,ilim sohbetlerinin olduğu meclislere hep kol kanat germişti.Bir kitap kurdu olarak büyümemde sanırım bunun da etkisi oldu.
    Dedem tam bir ''duman avcısı''ydı.Toplu taşıma aracında sigara içmek için ısrar eden bir adamı canından bezdirip inmek zorunda bıraktığını unutamam.Bu yüzden üniversiteyi ailemden uzakta okumama rağmen sigaraya hiç başlamadım.Başlamış olsaydım akciğer kanseri olana kadar bırakamazdım herhalde.
    Hayatıma yeni bir yön vermem gereken yıllarda bir arkadaş grubuna katıldım;dedemin sevdiği,takdir ettiği insanlardı  bunlar.Etrafımdan duyduğum aleyhte sözlere hiç kulak asmadım bu yüzden.Rabbime şükürler olsun,o yol beni bugünkü güzel hayatıma çıkardı.
     Evlendiğim zaman kayınpederime ''kızımız bundan sonra size emanet''demeyi akıl eden tek insandı dedem.Nikah şahidim de o olmuştu zaten.

    Yaklaşık iki ay önce öğrendim;evde düşüp fenalaşmış ve hastaneye kaldırılmıştı.O hastaneden çıkamayacağını biliyordum.Uzun süren yoğun bakım günleri geçen cumartesi sona erdi.Haberi aldığımda ne hissedeceğimi bilemedim.Hayat kendisi için çok zordu,zor başlayan hayatı yine zorluklarla nihayete eriyordu.22 yıldır yalnız yaşıyordu;rahmetli ninemin vefatından sonra''ben altının yerine nasıl bakır koyarım''diyerek evlenmeyi reddetmişti çünkü.Gecesi namaz gündüzü Kuran'la dolu 22 yıl geçti.Yalnızlıktan,hastalıklarından,bu dünyanın çirkinliklerinden kurtulduğu için mutluyum.Çok güzel ölmüş yıkadıkça güzelleşmiş cenazesi..Rabbimin iki zorluğu bir arada vermediğini biliyordum,bu sefer bizzat şahidi oldum.Kendim için üzülüyorum şimdi.Uzakta da olsa yaşıyordu,şartlar uygun oldukça gidip görüyordum.Bundan sonra gidince başında kocaman bir çam ağacı olan kabrini ziyaret edebileceğim sadece.Mekanın cennet olsun.Deli kızın seni hiç unutmayacak...